Verontrustende studie over de terugkeer naar de werkvloer na Corona.
Hoogleraar Lode Goderis van het centrum voor omgeving en gezondheid van de KU Leuven en directeur onderzoek bij IDEWE heeft de resultaten van een onderzoek die hij recentelijk uitvoerde bij 6000 werknemers vrijgegeven. "De angst en de werkdruk blijven hoog in deze crisis" verklaart hij hierover.
Goderis leidt verschillende studies naar de relatie tussen beroep en gezondheid en re-integratie.
Bronnen: Nieuwsblad 5/06/2020, Serv, SD Worx
Uit dit recente onderzoek blijkt dat maar liefst de helft van de werknemers door de coronamaatregelen nog steeds met angst en depressieve gevoelens kampt en het gevoel heeft voortdurend onder druk te staan. Volgends de hoogleraar bemoeilijkt dat voor een deel de terugkeer naar de werkvloer.
Uit de studie blijkt verder dat maar liefst bijna 4 op de 5 werknemers blijven zoeken naar een goede work-life balans. Verder blijkt dat de sociale steun van de collega's en leidinggevenden van groot belang is bij het dagelijks functioneren.
Bij sommige werknemers bemoeilijkt hun mentale gezondheid ook de terugkeer naar de werkvloer.
Men weet al langer dat re-integratie na een lange afwezigheid vaak niet van een leien dak loopt. Hierboven komt er in deze tijden de jobonzekerheid bij door de slabakkende economie. Verder leeft er ook nog de schrik voor een tweede coronagolf. Een deel van de werknemers vreest er immers voor om op het werk besmet te raken.
Bij de meerderheid van de werknemers (68 %) heerst er wel het gevoel dat de werkgever zich inzet om een veilige werkplek te garanderen. Maar men ziet ook duidelijk het verschil tussen bedrijven onderling. In de bedrijven die nauw toezien op het veiligheidsklimaat heeft 40 % gezondheidsklachten, in organisaties waar een zwak of matig veiligheidsklimaat heerst loopt dat op tot maar liefst 55 %.
Het is voor de bedrijven dus absoluut noodzakelijk om hier verder de nodige aandacht aan te besteden. Zo niet komt er bovenop de reeds geleden schade ook nog een gevolgschade door de oplopende kosten van de langdurig afwezigen.
En we waren al niet goed bezig vóór de uitbraak van Corona.
Sinds 2004 meet de SERV-Stichting Innovatie & Arbeid de werkbaarheid. Ze rapporteren hierover in de driejaarlijkse uitgave" Rapport Vlaamse Werkbaarheidsmonitor".
In het laatste rapport (dat het verslag is van de grootschalige peiling bij 13.00 werknemers in 2019 en dat begin januari 2020 werd gepubliceerd) kan men lezen dat de werkbaarheid van de jobs in Vlaanderen onder grote druk staat.
Slechts een kleine helft van de Vlaamse werknemers gaf aan een ‘werkbare’ job te hebben. De hoofdoorzaak hiervoor blijkt het groeiend aantal werkstressklachten. Ruim één op de drie werknemers kampt met psychische vermoeidheidsproblemen. Vooral de sectoren onderwijs, zorg en welzijn en de voedingsindustrie hebben verontrustende scores.
In het pact 2020 werden er door de Sociale partners nochtans afspraken gemaakt om het aantal werkbare jobs te doen stijgen tot 60 % in 2020. We zijn ondertussen 2020 en we zijn er helaas nog lang niet.
Hieronder kan je een grafiek zien die de evolutie aangeeft van het aantal werklozen en het aantal langdurig zieken tussen 2006 en 2016.
Voor de bedrijven brengt dat een niet te onderschatten kost met zich mee. Volgens cijfers van SD Worx koste het ziektecijfer in 2017in Vlaanderen gemiddeld 1.010 euro per voltijdse werknemer.
Uit de studie blijkt verder dat maar liefst bijna 4 op de 5 werknemers blijven zoeken naar een goede work-life balans. Verder blijkt dat de sociale steun van de collega's en leidinggevenden van groot belang is bij het dagelijks functioneren.
Bij sommige werknemers bemoeilijkt hun mentale gezondheid ook de terugkeer naar de werkvloer.
Men weet al langer dat re-integratie na een lange afwezigheid vaak niet van een leien dak loopt. Hierboven komt er in deze tijden de jobonzekerheid bij door de slabakkende economie. Verder leeft er ook nog de schrik voor een tweede coronagolf. Een deel van de werknemers vreest er immers voor om op het werk besmet te raken.
Bij de meerderheid van de werknemers (68 %) heerst er wel het gevoel dat de werkgever zich inzet om een veilige werkplek te garanderen. Maar men ziet ook duidelijk het verschil tussen bedrijven onderling. In de bedrijven die nauw toezien op het veiligheidsklimaat heeft 40 % gezondheidsklachten, in organisaties waar een zwak of matig veiligheidsklimaat heerst loopt dat op tot maar liefst 55 %.
Het is voor de bedrijven dus absoluut noodzakelijk om hier verder de nodige aandacht aan te besteden. Zo niet komt er bovenop de reeds geleden schade ook nog een gevolgschade door de oplopende kosten van de langdurig afwezigen.
En we waren al niet goed bezig vóór de uitbraak van Corona.
Sinds 2004 meet de SERV-Stichting Innovatie & Arbeid de werkbaarheid. Ze rapporteren hierover in de driejaarlijkse uitgave" Rapport Vlaamse Werkbaarheidsmonitor".
In het laatste rapport (dat het verslag is van de grootschalige peiling bij 13.00 werknemers in 2019 en dat begin januari 2020 werd gepubliceerd) kan men lezen dat de werkbaarheid van de jobs in Vlaanderen onder grote druk staat.
Slechts een kleine helft van de Vlaamse werknemers gaf aan een ‘werkbare’ job te hebben. De hoofdoorzaak hiervoor blijkt het groeiend aantal werkstressklachten. Ruim één op de drie werknemers kampt met psychische vermoeidheidsproblemen. Vooral de sectoren onderwijs, zorg en welzijn en de voedingsindustrie hebben verontrustende scores.
In het pact 2020 werden er door de Sociale partners nochtans afspraken gemaakt om het aantal werkbare jobs te doen stijgen tot 60 % in 2020. We zijn ondertussen 2020 en we zijn er helaas nog lang niet.
Hieronder kan je een grafiek zien die de evolutie aangeeft van het aantal werklozen en het aantal langdurig zieken tussen 2006 en 2016.
Voor de bedrijven brengt dat een niet te onderschatten kost met zich mee. Volgens cijfers van SD Worx koste het ziektecijfer in 2017in Vlaanderen gemiddeld 1.010 euro per voltijdse werknemer.
